W dawnych domach ważną rolę pełniła pościel. Z reguły do przechowywania prześcieradeł, poszew na pierzyny, czy kołdry oraz poduszki przeznaczona była specjalna szafka. Nosiła ona nazwę bieliźniarki i definiowana była jako szafa lub jej część z półkami do przechowywania bielizny. Meble te odeszły poniekąd w zapomnienie, a głównym powodem był brak miejsca w mieszkaniach oraz inne wymagania, co do funkcjonalności mebla w obecnych czasach.
Prezentowany mebel został poddany renowacji. Stara warstwa bejcy została usunięta mechanicznie papierem ściernym, a w szczelinach zeskrobana delikatnie dłutami. Następnie mebel został zaimpregnowany przeciw robakom. Działanie środka owadobójczego zostało wzmocnione poprzez zafoliowanie całej bieliźniarki na okres tygodnia. Ubytki po owadach z tyłu i od spodu nie są zaklejone, aby podkreślić wiekowość mebla.
W tak przygotowanym meblu uzupełniono ubytki w części ekspozycyjnej i poddano go dwukrotnemu olejowaniu olejem do mebli. Użyty został olej w kolorze dąb antyczny. W efekcie otrzymaliśmy bieliźniarkę , na której powierzchni widoczne jest usłojenie drewna. Mebel odzyskał swój blask.
Bieliźniarka posiada 3 półki wewnątrz szafy w odległości około 29cm. Dwie pierwsze półki od dołu są ruchome, a trzecia u góry zamocowana na stałe. U góry znajduje się szuflada. Zamki w szafce i szufladzie są sprawne i posiadają klucze. Nadstawka zamocowana jest na stałe i wyposażona w lustro o wymiarach 42cmx18cm z frezem. Wymiary mebla to 171cm wysokości z nadstawką (lub 140cm bez), 97cm szerokości maksymalnej górnego blatu (lub 88cm szerokości samej szafki) i 51cm głębokości maksymalnej samego blatu (lub 47cm głębości samej szafki).
Mebel cieszy już swoim widokiem nowego wlaściciela.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz