Smak sanacji - antyczne krzesło z podłokietnikami

     Jak bumerang wraca temat krzeseł - najczęściej wykorzystywanych przedmiotów użytkowych. Poniżej piękne krzesło datowane na okres międzywojenny.

Piękna klasyka, czyli wisząca szafka w stylu klasycystycznym

     Styl klasycystyczny to epoka historyczna trwająca od lat 70 XVIII wieku do 1 ćw. XIX wieku, odwołująca się do osiągnięć starożytnych Greków i Rzymian. W meblarstwie środkowo europejskim, miał subtelniejsze oblicze niż w zachodnio-europejskim. Wyraził się w prostych formach, o dekoracji ograniczonej przede wszystkim do wzorzystych fornirów mahoniowych, płaskorzeźbionych elementów zdobniczych i listew z blachy mosiężnej.

Główne cechy to: harmonia, prostota, umiar, powaga. Cechuje go również usystematyzowanie elementów rozmieszczonych niezwykle starannie, a także klasyczne proporcje. Kluczowymi zasadami w tworzeniu klasycznego wnętrza były symetria i równowaga, np. wnęka z ustawionymi w niej sprzętami po jednej stronie musiała być zrównoważona takim samym rozwiązaniem po stronie przeciwnej, meble zaś sytuowano głównie pod ścianami.

Serwantka - mebel który zaskakuje detalami

    Termin "serwantka" spotkałem w książce Tima Forresta "Antyki. Meble zabytkowe. Ilustrowany przewodnik po epokach, typach i detalach.". Mebel, którego stałem się właścicielem, określałem jako witryna lub kredens. A skąd "serwantka"? W XVIII wieku dekoracyjne przedmioty umieszczano w kabinetach z pełnymi drzwiczkami. chcąc je podziwiać, musiano je wyjmować ze środka. Tu zaczyna się ewolucja - szukamy nowych rozwiązań dostosowanych do naszych potrzeb. Na początku XVIII wieku wprowadzono pewne ułatwienie - pojawiły się kabinety z oszklonymi drzwiczkami tzw. "serwantki". Miały one różne formy i rozmiary, a  cechą charakterystyczna są oszklone drzwiczki na górze i szafki lub szuflady w dolnej części.