Każdy stary mebel to jakaś historia. Jest ona nam tym bliższa im bardziej dotyczy naszych wspomnień, szczególnie z okresu dzieciństwa. Tak również jest w przypadku tego krzesła. Do pracowni trafiły 2 różne, które w latach świetności zdobiły dom babci. Ząb czasu odcisnął na nich swój ślad. A drewnojady znalazły odpowiednie miejsce dla siebie, w którym znakomicie się czuły. Prawdziwe wyzwanie.
Niestety po dokładnym oczyszczeniu okazało się, że jedno krzesło stanowiło prawdziwe "osiedle" korników. Jedyne co je trzymało w całości, to warstwa lakieru. Każdy mocniejszy nacisk powodował, że mebelek rozpadał się w rękach. W tej sytuacji czułem się bezsilny, a kolejne kąpiele w preparatach odrobaczających nic nie zmieniały. Była to dla mnie porażka, jednak krzesło musiałem zutylizować, aby nie narażać innych mebli na zarobaczenie.
Drugi egzemplarz, cenniejszy dla właścicieli przeszedł cały proces renowacji. Stare warstwy lakieru zostały usunięte. Mebel kilkakrotnie zaimpregnowano na drewnojady, gdyż na całym widoczne były ślady ich obecności. Dla wzmocnienia działania środka odrobaczającego, całość została zafoliowana. Następnie każdy otworek został zaszpachlowany (w celu zwiększenia działania środka), aby przywrócić krzesłu pierwotny wygląd. Całość ponownie oszlifowana, wybarwiona i zabezpieczona lakierem.
W efekcie mamy mebel, który zachwycił właścicieli i posłuży im przez kolejne lata. Ich małe dzieci też będą miały wspaniałą pamiątkę, a przede wszystkim kawałek rodzinnej historii - stare krzesło z domku babci swojej mamy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz